Średniowieczna historia Sycowa jest mało znana. Pierwszą wzmiankę znajdujemy w dokumentach z roku 1276, w których występuje w jej staropolskiej wersji "Syczowie", później występują nazwy : Wartenberg (przemiennie Syców), Polnisch Wartenberg oraz Gross Wartenberg.
W XVI wieku Syców włączony został w granice rządzonego przez dynastię Luksemburgów królestwa Czeskiego. Jan Luksemburczyk wyodrębnił Syców jako samodzielne hrabstwo. Do połowy XVIII wieku był siedzibą Wolnego Państwa Stanowego z własną mennicą i wojskiem. Od 1489 roku pozostawał pod panowaniem piastowskim (kiedy należał do Księstwa Oleśnickiego). Na skutek sojuszu skierowanego przeciw królowi Maciejowi Korwinowi, książę Konrad został zmuszony do zrzeczenia się Księstwa. Król cały dystrykt  Sycowski wydzielił jako Wolne Państwo Stanowe i aktem z dnia 1 października 1498 roku nadał go dowódcy swoich wojsk Janowi von Haugwitz. Kolejni panowie wywodzili się z rodzin: von Maltzan, von Braun, von Dohna, Biron von Kurland. W 1742 roku do miasta triumfalnie wkroczył król pruski Fryderyk II.  Zlikwidował on dotychczasową  jego suwerenność, podporządkowując je administracji pruskiej. W państwie pruskim, a następnie niemieckim, Syców pozostał do roku 1945,  kiedy to wraz z Dolnym Śląskiem znalazł się w nowych granicach Polski.